Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Ιωάννης Πάπα

Η  ΜΕΓΑΛΗ   ΕΒΔΟΜΑΔΑ 

Ήταν η Μεγάλη Εβδομάδα.

Οι καμπάνες άφηναν ελεύθερο το σχοινί

και χτυπούσαν ασταμάτητα.

Οι άνθρωποι προσεύχονταν.

Ένα δακρυσμένο κυπαρίσσι,

λύγισε τα κλαδιά του 
και προσευχόταν μπροστά στα αναμμένα κεριά.

  

Ήταν η Μεγάλη Δευτέρα.

Βγήκα στους δρόμους την Τρίτη.

Αυτοί οι άνθρωποι, αυτός ο πόνος,

Το κυπαρίσσι είχε λυγίσει περισσότερο.

Η Τετάρτη, η Μεγάλη Πέμπτη ,σταυρώνονταν οι ανθρώπινες ουρές,

<<οι σκελετοί>> των βουνών γυρνούσαν

και η βραδιά άφηνε σημάδια στην ψυχή.

 Μεγάλη Παρασκευή. <<Οι μασχάλες>> της καμπάνας

ματώθηκαν από τον πόνο των ημερών.

Πάνω από το ναό  το κυπαρίσσι έμοιαζε με το στεφάνι του Ιησού,

γεμάτο με τα άνθη της εποχής.

Από εδώ, από εκεί, στα σταυροδρόμια,

σταυροί και άνθρωποι δακρυσμένοι μπροστά στον Επιτάφιο.

Ο ύπνος είχε νεκρώσει για όλους.

Μεγάλο Σάββατο. Στο αποκορύφωμα της βραδιάς,

τα σταυροδρόμια περίμεναν τους σταυρούς με γαλήνη.

Ακούστηκε ένα δυνατό χτύπημα της καμπάνας.

Στο θολωμένο φως των κεριών,

ο αναστημένος Χριστός απλώνει τα πληγωμένα χέρια του.

Μέσα από τον ναό ξεπρόβαλε μια πεταλούδα,

και πέταξε στα ουράνια.          

                                                                                          Ιωάννης Παπάς